Wergencja pozioma (wergencja BI i BO) używana przez pacjentów do utrzymania widzenia obuocznego jest mierzona za pomocą pryzmatów. Stopniowe zwiększanie pryzmatu powoduje przesunięcie siatkówki w płaszczyźnie poziomej, zmuszając pacjenta do stosowania systemu wergencji w celu kompensacji tego przesunięcia.
Aby zmierzyć możliwości sprzęgania i rozpraszania BI i BO, konieczne jest uzyskanie trzech aspektów danych:
(1) Punkt rozmyty: wskazuje, że pacjent nie może już używać wergencji do kompensacji przesunięcia siatkówki wywołanego przez pryzmat, ale nadal może zachować stabilną akomodację.
(2) Punkt pęknięcia: wskazuje, że pacjent wyczerpał cały potencjał wergencji i nie jest już w stanie utrzymać widzenia obuocznego.
(3) Punkt odzyskiwania: wskazuje, że indukowane usunięcie siatkówki stopniowo maleje, umożliwiając ponowne zastosowanie wergencji w celu uzyskania widzenia obuocznego.
(2) Poleć pacjentowi, aby obserwował znak wizualny i starał się go nie widzieć, a także poproś pacjenta, aby zgłaszał wystąpienie następujących sytuacji:
① Znak wizualny jest rozmazany (punkt nieostry);
② Cel wizualny staje się dwójką (punkt przerwania);
③ Optotyp przesuwa się w lewo lub w prawo, co oznacza, że jedno oko jest przytłumione.
Po wystąpieniu tego zjawiska należy przerwać badanie, zarejestrować (wygasić) i wskazać, które oko jest hamowane. Które oko jest hamowane, można ustalić, pytając, w którym kierunku porusza się optotyp. Optotyp będzie się poruszał w kierunku górnej krawędzi pryzmatu przed okiem nietłumionym.
Czas publikacji: 18 lutego 2023 r.